Wybaczenie – ostatni krok ku wolności

W poprzednich postach skupiłam się na osobie wampira energetycznego, ofiary, procesie nawiązywania przez nich relacji oraz narzędziach, które mogą osobom poszkodowanym wskazać drogę wyjścia z niesatysfakcjonującego związku. W obecnym poście chciałam poruszyć dość ważną kwestię, która możne stanowić w pewnym sensie podsumowujący punkt procesu uwolnienia się. Jest nim wybaczenie. Każda osoba, która pozostawała w trudnej relacji jest w stanie doskonale sobie z nią poradzić, jeżeli tylko zda sobie sprawę, co tak naprawdę działo się z nią przez cały czas jej trwania i naprawdę uwierzy, że poprawa jakości życia jest w jej zasięgu. Nie osiągnie jednak swojego celu w pełni, dopóki ostatecznie nie wybaczy. Kiedy już będziemy w stanie spojrzeć na miniony, dość mroczny okres swojego życia z góry, mogą się odzywać uczucia złości, poczucie straconego czasu, pytania dlaczego akurat mnie to spotkało lub też różnego rodzaju blokady. Wielu z nas może poprawnie poradzić sobie z trudną przeszłością, jednak jeśli będzie już po wszystkim, a nie dokonamy najważniejszego, może pojawić się uczucie pustki lub goryczy. Niezależnie od tego kim był dla nas wampir energetyczny lub inna osoba, która nas skrzywdziła, możemy wciąż zastanawiać się jak ona/on mógł mi to zrobić? Wybaczenie jest uczuciem, które wznosi się ponad to, czego doświadczyliśmy.  Co mam na myśli? To, kogo spotykamy w swoim życiu w pewnym sensie może niekiedy świadczyć o nas samych, ale nie tylko, bardzo często może też świadczyć o samej osobie, która nas skrzywdziła. Na pewne rzeczy mamy wpływ, na inne nie. Ostatecznie rozliczenie trudnej przeszłości to zdanie sobie sprawy na co miałem/mam wpływ, a na co nie. Jeżeli dana osoba podjęła decyzja o uwolnieniu się, jest to krok, na który ma właśnie ma wpływ. Sukcesu dopełnić może tylko późniejsze odpuszczenie tego, co było. Ostatecznie wybaczenie jest wewnętrznym przyzwoleniem na odejście osoby, przez którą cierpieliśmy. Jest to w pewnym sensie spojrzenie na nią w całej okazałości, uznanie po prostu jej istnienia i posiadanie świadomości wyboru, że nikt i nic (poza nami samymi) nie każe nam kontynuować tej relacji dalej. Wybaczenie może być także spojrzeniem na krzywdzącego nas partnera jako na osobę w gruncie rzeczy poszkodowaną. Ten człowiek ma małe szanse by być naprawdę szczęśliwym, dlaczego więc ja, poprzez swoje negatywne emocje mam mu w tym cierpieniu towarzyszyć? Wybaczenie to także uwolnienie od poczucia winy samego siebie. Nikt, kto wciąż czuje się winny za pozostawanie w krzywdzącej relacji nie jest w pełny wolny. Odpuszczenie pewnych spraw to także przyznanie się przed samym sobą o fakcie wejścia na niewłaściwą ścieżkę,a także uznanie pewnej nauki, którą każda trudna sytuacja dla nas niesie. Wnioski powinny być drogowskazem dla działań podejmowanych w przyszłości. W końcu traumatyczne zdarzenia, choć nieraz bardzo trudne, niezmiennie człowieka bogacą, trzeba tylko znaleźć w sobie chęć by przekuć je na pozytywną stronę. Wtedy odkrywamy na nowo, że wszystko w życiu ma swój sens, a my mamy prawo (czy może nawet obowiązek?) dążyć do swojego szczęścia.

 Dziękuję za uwagę i poszkodowanym osobom życzę, aby potrafiły wybaczyć :)